Geen bloemetje meer?
Een van de relatief grootste vervuilers in iedere organisatie is het lief- en leedboeket oftewel het bloemetje. Die goed bedoelde attentie, deze blijk van waardering, dit teken van goed werkgeverschap is niets minder dan een heuse milieubom. En bovendien zwaar sociaal onrechtvaardig. Maar dan vooral in de wintertijd.
Ieder jaar ontvangen aardig wat medewerkers een bloemetje. Ze komen in dienst, gaan met pensioen, krijgen kinderen of zijn langdurig ziek. Uiteraard zijn de bloemen duurder in de herfst en de winter, maar dankzij kassen en Afrikaanse productie kun je heel het jaar rond bijna alle soorten kopen. Dan zitten er natuurlijk wel verborgen milieukosten in het winterboeket. En ook de ‘sociale ongelijkheid-kosten’, want de Keniaanse Safiya en Jendayi verdienen iets meer dan een euro per uur.
Milieuwetten zijn er in dergelijke landen nauwelijks en wokisme wordt aldaar beschouwd als een westerse luxe. Tegenwoordig is het niet eens zo moeilijk meer om dergelijke zaken van een prijskaartje te voorzien. Een prijs die niet het boeketje is verwerkt. Een prijs die in tweede instantie misschien best wel meevalt. Hoewel je natuurlijk jezelf af kunt vragen waarom je als werkgever bijna evenveel uitgeeft aan een bloemetje dan het jaarlijkse kerstpakket.
De bedragen in de kolom ‘klimaat- en sociale toeslagen heb ik ingeschat op basis van de onder aan deze pagina geraadpleegde sites en een eerder artikel over de mok versus beker. De hoogste post zijn de transportkosten. Dat begint met de vliegreis vanaf Nairobi en eindigt met een geparkeerd dieselbusje voor de plaats van de bestemming. De rijksoverheid stimuleert overigens om met gekoelde schepen de bloemen uit Kenia op te halen.
Gemeentelijke voorloper
De gemeente Amersfoort heeft het aangedurfd om grotendeels met de bloemetjes te stoppen. Een voorstel van de PvdD hierover werd aanvaard. Niet bepaald een hamerstuk. Zo benoemde het CDA een speciale ‘woordvoerder snijbloemen’ voor het debat, terwijl de lokale partij zich afvroeg of er de volgende keer ‘een motie met een verbod op het dragen van leren schoenen ging komen'. Niettemin kreeg het voorstel voldoende steun en werd met 23 stemmen voor en 16 tegen aangenomen.
Net als andere maatschappelijke hete hangijzers, zoals regenboogpieten, vuurwerkverbod of een mobielverbod in de klas, gingen social media eind november eens lekker los op dit Amersfoorts besluit. ´Woke gedoe voor de bühne,’ of: ‘mag er dan helemaal niks meer van die linkse snelweglikkers?’
Dergelijke voorlopers als de gemeente Amersfoort – ja, niet alleen meer de PvdD, woordvoerder snijbloemen 😊 - worden eerst weggezet als Gutmenschen. In de ogen van zijn criticasters wil de Gutmensch anderen de maat nemen en zo vooral de mond snoeren. Iemand die anderen verwijten maakt om zichzelf moreel verheven te voelen. ‘Zeg nou gewoon dat je met dit voorstelletje politiek wilt scoren,’ is in dit geval een prachtige dooddoener.
Een alternatief gebaar?
De voorloper krijgt kortom de hoon uit praktisch iedere hoek. Maar wie weet nog welke gemeente als eerste stopte met zwarte piet? Of welke middelbare school het als eerste aandurfde om het mobieltje uit het klaslokaal te bannen? De eerste gemeente met een vuurwerkverbod kan iedereen zo noemen. Toch?
Terug naar Waar Het Om Draait.
Iedereen waardeert het van de zaak ontvangen bloemetje. Dat staat als een paal boven water, maar er zou toch zeker in de maanden die met een R beginnen een beter alternatief moeten zijn. Kleine moeite, beter gebaar. Google eens op klimaatneutraal cadeautje en je doet er de ontvangers waarschijnlijk een nog groter plezier mee.
Mee eens?
René Pennings
Januari 2024
Geraadpleegde literatuur (o.a.)
• Bloemen kopen en het milieu | Milieu Centraal
• Sector erkent: veel mis met bloemen uit Afrika (nos.nl)
• https://www.nieuwsplein33.nl/nieuws/3665919/de-nog-te-kiezen-nachtburgemeester-zal-geen-bloemetje-krijgen
• Pieter Hilhorst – De Belofte, 2015