Mijn risk appetite; ontmoeting met beer (1)

Canada, enkele jaren geleden
De gids in het tourist center vertelde dat het uitzicht boven op de heuvel astonishing zou zijn. Als we bovendien het uitzichtpunt voor elven bereikten, zouden we getuigen zijn van hoe de zon boven de bergen achter ons zou opkomen. Het zonlicht zou de vallei in een prachtig groengeel licht doen baden. En het natuurpark was trouwens nog nauwelijks ontdekt door toeristen. Terwijl hij de route beschreef, viel mijn oog op de voorpagina van de lokale krant. Het ging over een agressieve grizzlybeer die gisteren – niet ver van het astonishing uitkijkpunt – zeven biggen had opgegeten.

‘No worries,’ sprak de gids. De kans dat we deze of een andere beer zouden tegenkomen was bijzonder klein. Maar mocht je met meer zekerheid op stap willen, dan konden mijn vrouw en ik bij hem berenpepperspray kopen. Ja, die was met zijn veertig dollar aan de prijzige kant, maar een jinglebell – met het stadslogo erop – kon beren ook wegjagen. En die kostte maar drie dollar.

We verlieten het informatiecentrum met een authentieke jinglebell. Voorzichtigheidshalve raadpleegden we onderweg naar het natuurpark nog enkele sites. Zo wist Wikipedia ons te vertellen dat 98% van de personen die tijdens de confrontatie met een beer de spray gebruikten er zonder kleerscheuren vanaf kwam. Een trackersite wist te vertellen dat zo’n jinglebell niet effectief meer was, omdat de beren het geluid inmiddels kenden. Sterker nog, het geluid maakte ze juist nieuwsgierig…

<--- het zijn ook uitstekende bomenklimmers...

En dan was er nog een belangrijk verschil tussen een grizzly en de bruine of zwarte beer. Een grizzly is groter en heeft een bult op zijn rug. Het grootste verschil voor de argeloze toerist zit in de benadering van de verschillende soorten. Een bruine of zwarte beer kun je namelijk verjagen met veel kabaal en wilde armgebaren. Het helpt dan wel als je met minstens drie, vier mensen bent. Stoot je op een grizzly, dan geldt precies het tegenovergestelde. Als je plat op de grond gaat liggen en je onderdanig opstelt is er een kans dat hij doorloopt. De crux is dus om tijdig de bult van de grizzly te spotten… 

Niet veel later openden we het toegangspoortje van het natuurpark. Met angst in haar ogen liep mijn vrouw met haar rinkelende berenbel op het smalle pad. Ik moest denken aan de wijze raad van mijn vader: ‘toeristen zijn te zorgeloos, te gierig of niet goed bij hun hoofd. Doe geen domme dingen, jongen.’
Toen vlak voor ons in de struiken gegrom klonk, wisten we niet waar het zoeken moesten.

Hoe het afliep lees je in Mijn risk appetite 2