Eindelijk een verrassende nummer één!

De Muzikale Risico Top Tien

Vanaf begin december is het weer poplijstjestijd. Hoe zou een muzikale risico top tien er uit zien? Bestaan er überhaupt nummers over risk appetite, lef, kansen en bedreigingen? Het antwoord is een volmondig ja, met een flinke dosis fantasie by the way. En in ieder geval een verrassende nummer één. Lees én luister verder.

10. Gil Scott-Heron & Brian Jackson – We Almost Lost Detroit (1977)
In 1977 zong Gil Scott-Heron met een mix van bezorgdheid en zwoele soul over de bijna-kernramp bij Detroit. Over deze gebeurtenis is ook een film gemaakt met Meryl Streep als klokkenluider: Silkwood.
Dat we er weinig van geleerd hebben bewijst de kerncentrale voor de kust van Miami. Een gammel ding dat beschermd wordt met een centimeters hoog dijkje en wonder boven wonder nog nooit is getroffen tijdens het hurricane season. Zo bekeken is het niet de vraag óf, maar wanneer … Enfin, over naar nummer 9.

9. Sturgill Simpson – Ronin (2019)
In de Verenigde Staten zit op alle muziek een etiketje. Je hebt rockzenders, jaren zeventig funk-stations en veel, heel veel zenders met countrymuziek. Nog niet zo heel lang geleden was Sturgill Simpson een grote meneer in het countrygenre. Op zijn vorige plaat nam hij al wat afstand, maar in september 2019 was de breuk definitief. Met een stevige rockplaat en een commercieel gezien dodelijke opening vond hij zichzelf opnieuw uit. Luister naar openingsnummer Ronin, bij voorkeur als je ’s avonds naar huis scheurt. Met maximaal 100 km per uur op de teller, n’est ce pas? 

8. Bee Gees - Stayin’ Alive (1977)
Vaak geïmiteerd, nooit overtroffen. De drie broers vertelden in een documentaire dat ze behoorlijk high waren toen ze dit nummer schreven. Ze verbleven in een prachtig chateau waar ze met een strakke deadline ff de muziek voor Saturday Night Fever moesten bedenken. Wat ze nooit hadden kunnen bevroeden is dat Stayin’ Alive het ideale nummer is voor hartmassage: 104 beats per minuut.  Oorspronkelijk zou het nummer Saturday Night hebben geheten, maar dat vonden de broertjes Gibb een afgezaagde titel. En niet eerder was een titel zo toepasselijk. Toch? 

7. John Newman -A.N.I.M.A.L (2019)
De Britste soulzanger John Newman heeft alle reden om te verkondigen dat hij een zwaar leven lijdt. Liefst twee keer is hij behandeld aan een hersentumor. Maar gelukkig was het veni vidi vici en verscheen er dit jaar aardig wat nieuw werk van de zanger met zijn typisch nasale stemgeluid. Johns zicht wordt steeds minder en hij beseft dat hij op een dag moet stoppen met touren. Is het verstandig om dan nog te touren in de U.K.? Niet bepaald, maar John heeft ‘the fire in me’ en bedankt en passant zijn moeder in de ballad met haar naam. A.N.I.M.A.L behoort tot het stevigste nummer van dit jaar van deze lefgozer. Live long, John Newman, and prosper! 

 6. CeeLoo Green – Bright Lights Bigger City (2015) 
Samen met Aloe Blacc is CeeLoo Green een van de meest gevraagde gastzangers in de popscene. Zijn allerbekendste werk is Crazy als duohelft van Gnarls Barkley. Als producer wil je natuurlijk een Geheide Hit scoren. Dat wil wel eens lukken als je als luisteraar denkt ‘waar heb ik dit vaker gehoord?’ of ‘ik ken dit ergens van?’. Bright Ligts Bigger City is een schaamteloos (goed) voorbeeld van creatief samplen, zonder echt origineel te zijn. In het intro hoor je Michael Jacksons Billy Jean terug en in ieder couplet You Live Live Twice c.q. Millennium van Robbie Williams. Tijdens de vierde of vijfde keer zou je zelfs Jump van Van Halen eruit kunnen halen, maar daar zijn de meningen verdeeld over.

Mijn boodschap? Je hoeft niet altijd origineel te zijn om ‘iets met risico’s’ op de kaart te zetten.

5. Altin Gün – Gelin Halayi (2019)
Deze band verdient een introductie. Nederlandse popmuzikant bezoekt Istanbul en wordt geraakt door Anatolische muziek uit de jaren zestig en zeventig, een combinatie van westerse rockmuziek (Led Zeppelin, Doors) met traditionele, Turkse volksmuziek, inclusief een vleugje synthesizer. Via Facebook vindt hij een zanger en zangeres met Turkse roots en binnen recordtijd groeit Altin Gün uit tot festival-darling. Eind november zag ik hoe ze na een lome start een swingend concert in Het Paard gaven.
Niemand had kunnen bedenken dat een band met deze muziek zo (snel) succesvol kon zijn.
Ik heb verder geen idee waar hun laatste single - Gelin Halayi - over gaat. Google Translate biedt weinig aanknopingspunten, maar volgens de band past het dankzij het catchy refrein perfect op trouwfeesten . Oordeel zelf. En geniet! 

 4. Good Sounds - Mafia Twist (2015)
Het is een probleem waar menig filmproducer mee worstelt: je wilt zo graag dat liedje gebruiken in je film, maar de rechten zijn onbetaalbaar of worden niet beschikbaar gesteld. Het overkwam dit jaar bijvoorbeeld God Only Knows. De favoriete film van mijn kinderen heet De Boskampi’s. Gepeste jongen op nieuwe school doet zich voor als zoon van De Don, krijgt erkenning, pimpt zijn sukkelige vader op en treft de echte poldermaffia op zijn pad.

Wie niet rijk is, moet slim zijn, dacht de producer en hij vond drie muzikanten die enthousiast leentjebuur gingen spelen in het clichérijke maffiapop-repertoire. Het einde van de film bestaat uit de energieke Mafia Twist waarin de hele cast enthousiast meedoet. Het moment ook, waarop de kids in de huiskamer uit hun dak gaan. 

3. Tori Amos – Leather (1991)
In mijn beleving was Tori Amos in 1992 de sterkste vrouw van de wereld. Ik zag haar glansrijk optreden in Nijmegen, terwijl haar enkele jaren eerder iets afschuwelijks was overkomen. In Leather zingt ze de ellende van zich af en laat ze zien wat echte veerkracht is. Op het perron van het station vroeg iedere fan zich af waarom ze die avond Silent All These Years niet had gezongen. Hoewel we elkaar niet kenden, zongen we toen samen het nummer. Het moest ongelooflijk vals hebben geklonken.
Maar het kwam uit een goed hart. 

2. Everlast – What’s It Like (2001)
Jezelf verplaatsen in De Ander kan moeilijk zijn, maar het is noodzakelijk en vooral nuttig om er samen uit te kunnen komen, zeker als het over persoonlijke risico’s gaat. What’s It Like is het meest empathische én schrijnendste nummer dat ik ooit heb gehoord. 

I've seen a rich man beg I've seen a good man sin
I've seen a tough man cry
I've seen a loser win and a sad man grin
I heard an honest man lie
I've seen the good side of bad and the downside of up
And everything between 

Luister en huiver. 

1. AC/DC - Thunderstruck
Pop- en rockartiesten kunnen vandaag de dag gewoon tot ver in de zeventig hun ding op het podium doen. Voor Mick Jagger nadert nu toch echt de houdbaarheidsdatum, maar Bruce Springsteen is still going strong. Net als Benny Jolink overigens, met dank aan nieuwe medicijnen.
Drie jaar terug besloot de zanger van AC/DC, zestigplusser Brian Johnson, halverwege de tournee te stoppen. De zanger met een stem als schuurpapier liep een grote kans om acuut doof te worden tijdens een show.
De oorzaak lijkt voor de hand te liggen. Johnson trad al op toen het geluid hem praktisch onversterkt bereikte en jarenlang touren eist nu eenmaal zijn tol. Het bleek net iets anders in elkaar te zitten.

Johnson was ook een liefhebber van snelle auto’s en deed zelfs mee aan rally’s. Hoewel hij tijdens ieder optreden oordopjes droeg, vergat hij ze consequent te dragen onder zijn racehelm. Toen hij na een race zijn helm afdeed zag hij dat er bloed in zat. Zijn trommelvlies bleek te zijn gescheurd en langzaamaan is hij doof geworden aan zijn linkeroor.

Luister en lees dan ook altijd onbevooroordeeld. En vergeet bij AC/DC je oordopjes niet! 

René Pennings
December 2019